مرثیه ای برای نژاد پرستان مظلوم

معرفی و نقد بخش اول انیمه 86

“اگر برای انجام کارها داوطلبی پیدا نشه، بیگاری تنها راه حل ممکنه.” (شین نوزن) در ادامه با معرفی انیمه 86 با ما همراه باشید.

خلاصه داستان: جمهوری سن مگنولیا با امپراطوری گیاد سال هاست که در جنگ است. جمهوری سن مگنولیا برای مقابله با ربات های امپراطوری که به عنوان لژیون شناخته می شوند، ربات هایی به نام جاگرنات (juggernaut) را تولید می کند که تصور می شود خودکار اند؛ اما در حقیقت این ربات ها توسط انسان هایی هدایت می شوند که با نام 86 شناخته می شوند و به وسیله مردم و حکومت طرد شده اند. این هدایت گران به وسیله افرادی از ارتش به نام هندلر ها (handler) رهبری می شوند. در این میان سرگرد میلیزه از ارتش هدایت جوخه خاصی به نام سرنیزه (spearhead) از 86 ها را برعهده می گیرد و مجبور می شود تا با حقایقی که آن ها با آن رو به رو هستند، مواجه شود.

 

انیمه 86 انیمه ای در ژانر مکا_ علمی تخیلی است که به کارگردانی آقای توشیماسا ایشی در سال 2021 تولید و در دو بخش 11 و 12 قسمته براساس ناولی به همین نام به روی آنتن رفت. توشیماسا ایشی که در کارنامه خود کارگردانی برخی قسمت های ناکجا آباد موعود (the promised Neverland) و دروغ تو در آپریل (your lie in April) را در کارنامه داشت، اینبار به دنبال کارگردانی یک اثر کامل به سراغ 86 رفت که اگرچه بی نقص نبود اما بسیاری از همتایانش را پشت سر گذاشت. انیمه با نظر مثبت مخاطبان و منتقدان همراه شد و توانست نمره 8.27 برای بخش اول و نمره 8.71 برای بخش دوم را از مخاطبان کسب کند.

ژانر مکا از آن دسته ژانرهایی است که همیشه طرفداران سرسخت خود را دارد که با اثرهایی مانند اونگلیون (evangelion) و کد گیاس (code Geass) بزرگ شده اند و رشد کرده اند اما اولین چیزی که خانم آساتو آساتو به عنوان نویسنده مطرح می کند این است که چرا حتما یک ربات باید ظاهر انسان نما داشته باشد و این می شود اولین کلیشه شکنی از صف کلیشه شکنی های این نویسنده. ربات های خانم آساتو نه تنها ظاهری انسان نما ندارند حتی شبییه‌ش هم نیستند بلکه بیشتر شبیه عنکبوت های غول آسا هستند. که البته این ابتکار چندان به مذاق طرفداران کلاسیک این سبک خوش نیامد اما داستان انیمه آنقدر خوب بود که مجبورشان کند پای آن بنشینند.

بیشتر داستان های رازآلود در خود سوال های خوبی مطرح می کنند ولی در دادن پاسخ های خوب ناتوانند؛ اما هشتاد و شش با اولین پاسخش دریایی از سوال ها را ایجاد می کند که می توانند تا ساعت ها شما را سرگرم یا خوش حال و یا ناراحت نگه دارند!

مشکل معمول داستان های این روزها این است که چالش ندارند؛ مخاطب می داند که قهرمان یا قهرمان های داستان همیشه پیروز اند. شاید یک دست یا یک پا یا حتی یک چشمشان را از دست بدهند ولی در نهایت بر مشکلاتشان غلبه می کنند و شر را شکست می دهند؛ ولی در 86 اینگونه نیست، کوچک ترین اشتباهات به قیمت جان انسان ها تمام می شود، دقیقا چیزی که یک جنگ باید باشد؛ یک قدم اشتباه در میدان مین و بعد بووووم…. زندگی ای که دیگر وجود ندارد.

و مهم تر از آن اینکه در 86 شری وجود ندارد، نه لژیون های امپراطوری که برای سرزمینشان میجنگند و نه مردم سن مگنولیا که از سر نژاد پرستی ناآگاهانه هشتاد و شش ها را طرد کرده اند!! در حقیقت کارکتر های منفی خود هشتاد و ششی ها هستند که با اینکه قدرتمند اند ولی از آن استفاده نمیکنند! کسانی که راحتی مرگ را به سختی آزادی ترجیح می دهند. تصمیمی که بزدلانه است و یکی از پارادوکس هایی است که خانم آساتو بیان می کند: سربازان مظلوم رو به مرگی که از ترس آزادی به سمت مرگ می دوند.

داستان مدام بین تنش های جنگ و خود درگیری های سرگرد میلیزه در چرخش است که باعث می شود همان چیزی را که انتظار داریم به ما بدهد، یک درام جنگی.

خانم آساتو بر خلاف داستان دلچسبی که در 86 تعریف می کند در طراحی کارکتر ها عملکرد چندان خوبی ندارد؛ برای مثال برای اینکه به شخصیت اصلی اش عمق ببخشد او را کم حرف می کند، حقه ای کلیشه ای که نود درصد نویسنده های قرن بیست و یک به آن متوصل می شوند و  قدرت عمل را از کارکتر اصلی می گیرد. شخصیت های فرعی هم پرداخت نشده اند و به اصطلاح از تیپ درنیامده اند. انیمه پر است از مردمان هشتاد و ششی ای که در خوشی قبل مرگشان غرق اند و ارتشی های مستی که هیچ جزییاتی را منتقل نمی کنند. در این میان تنها شخصیتی که پرداخت به جا و خوبی دارد سرگرد میلیزه است که با اینکه قدرتی ندارد مجبور است با حقایق رو به رو شود و درحالی که اعمالش تاثیری ندارند به تلاش ادامه دهد.

هشتاد و شش داستان مردمی است که ظلم را می پذیرند و با آن کنار میایند و حتی از آن لذت می برند درحالی که می توانند متوقفش کنند. در واقع بیش تر از آن که نژاد پرستی های حکومت سن مگنولیا و مردمش اعصابتان را خرد کند، ستم پذیری هشتاد و شش ها این کار را می کند!!

شما  در طول داستان نژاد پرست بودن مردم منطقه 86 را هم حس می کنید، تنها تفاوتی که دارند این است که قدرت ندارند تا نژاد پرستیشان را به رخ بیننده بکشند. در نتیجه ما نژاد پرست هایی را داریم که چون نمی توانند، نژاد پرست نیستند و کل داستان پرفراز و نشیب و قدرتمند خانم آساتو همین است: مرثیه ای برای نژادپرستان مظلوم.

در آخر اگر از آن دسته طرفداران ژانر مکا هستید که دوست دارید یک کار را ببینید و تا ساعت ها و حتی روزها غرقش باشید، این انیمه روزتان را می سازد.